Breken met de werkelijkheid II

Gisteravond was het weer zover: fotomentoraatavond (leuk galgjewoord trouwens en als je ‘m bij WordFeud/Scrabble weet te leggen is het helemaal superknap en heb je een dikke kus van me verdiend ;-) !!). Nadat we drie weken geleden allemaal een opdracht hadden gekregen, was het gisteren de bedoeling dat we de eerste resultaten zouden tonen. Maar voor we de eerste foto’s onder ogen kregen, kregen we eerst nog een uiteenzetting van wat je onder andere zou kunnen verstaan onder ‘breken met de werkelijkheid’, ofwel ‘fotomanipulatie’. Ja, het knippen, plakken, klonen en wegpoetsen in Photoshop is één van de vormen die je voor dit thema kunt hanteren, maar een foto valt op zoveel meer manieren te manipuleren. Eigenlijk manipuleer je al op het moment dat je je camera aan zet en een foto wilt gaan maken. Je maakt namelijk keuzes. Om maar een paar simpele te noemen: welk brandpuntafstand, standpunt, kader, diafragma, sluitertijd kies ik? Want al deze instellingen hebben een zeker effect op het beeld dat je uiteindelijk op je sensor krijgt en deze zal altijd afwijken of maar een stukje tonen van wat je in werkelijkheid hebt gezien. Je manipuleert daarmee ook het oog van de kijker, dat je door de verschillende technieken die je gebruikt stuurt naar hetgeen je wilt laten zien. Ook valt het ensceneren van foto’s uiteraard onder manipulatie; wat je op zo’n beeld aantreft, heeft over het algemeen ook weinig te maken met de werkelijkheid zoals die zich voordoet. Afijn, zo heb je talloze manieren om te manipuleren, te breken met de werkelijkheid.

Maargoed, de foto’s… Iedereen was fanatiek aan de slag gegaan. De meesten hebben zich ook echt heel goed aan hun opdracht gehouden, kwamen met prachtige eerste resultaten aanzetten en wilden ook gretig met het vervolg aan de slag. Ook waren er projectgenoten die hun oorspronkelijke opdracht een eigen slinger hadden gegeven of zelfs totaal losgelaten hadden. Soms omdat de omstandigheden even niet optimaal waren, maar ook soms omdat ze gewoon… ehhhh… stronteigenwijs waren. In die gevallen stelde de mentor, Pieter van Leeuwen, een nieuwe opdracht voor die wat meer aansloot bij die nieuwe draai, maar daar wilden ze vervolgens ook niet in mee. Ik vraag me dan in zo’n geval altijd af waarom je een mentoraat gaat volgen als je toch niet van plan bent je ook maar iets van het (positief kritische en opbouwende) commentaar van de mentor aan te trekken. Maargoed, wie ben ik?

Ik heb in elk geval een aantal ‘papier-foto’s’ laten zien en de reacties waren al meteen vol lof. En ik wil niet arrogant klinken ofzo, maar eerlijk gezegd zagen ze er zo afgedrukt en op een mooi strak kartonnetje inclusief witrandje geplakt ook wel heel gaaf uit. ‘k Heb een beetje verteld wat ik ongeveer gedaan heb en aangegeven dat ik nog meer ideeën heb waarmee ik aan de slag wil gaan om te ontdekken wat voor beelden dat op gaat leveren. Dus dat is mijn vervolgopdracht ook geworden. Leuk!! Zin in!! Maar nu eerst ook maar weer even door met m’n 50|50-project, want de foto van deze week moet ik ook nog maken…