Deze en vorige week waren kwamen bij het 50|50 project een paar thema’s voorbij waar ik toch wel een tikkie moeite mee had: ‘mensen aan het werk’ en ‘straatscene’. En niet omdat ik nooit mensen zie werken of omdat ik nooit op straat kom ofzo, maar ik heb er gewoon wat moeite mee om daar dan pontificaal m’n camera op te gaan staan richten. Ik heb me in het verleden wel beziggehouden met een soort van straatfotografie, maar dan ging het me toch meer om de geometrie van de omgeving, met daar dan vaak, maar meer als bijrol, een mens in. En dan ook nog meestal van de achterkant gefotografeerd. En nee, ik ben niet mensenschuw ofzo. Ik val ze alleen niet graag lastig, hou het daar maar op ;-).

Ik had me er vorige week al bij neergelegd dat ik m’n toevlucht zou moeten gaan nemen tot de joker: niets. Mocht je een thema écht niet zien zitten, dan heb je de mogelijkheid een foto te maken met als onderwerp ‘niets’. Maar gelukkig was daar zondagavond op de valreep een reddende engel: mijn moeder die na een etentje ter gelegenheid van de verjaardag van mijn vader samen met mijn kinderen af stond te wassen. M’n kids wilden niet op de foto, maar gelukkig had mijn moeder er geen moeite mee dat ik wat kiekjes van haar schoot. Pfoe… thema gered!! Op maandag (dus eigenlijk een dag te laat, maar met toestemming van de organisatie nadat ik plechtig beloofde deze week eens een keer wél op tijd te zijn met mijn bijdrage) heb ik er nabewerkingstechnisch gezien nog wat aan gesleuteld en toen kon ie het web op.

En deze week was dus de gevreesde straatscene aan de beurt. Ik hád natuurlijk bijvoorbeeld wat door de stad kunnen gaan slenteren en mijn straatfoto bij de Dutch Design Week kunnen gaan schieten. Maar zoals ik al aangaf, vind ik dat gewoon heel erg lastig omdat ik gewoon niet zo goed ben in het spotten van opmerkelijke mensen en/of situaties en daar dan ook zonder gene m’n camera op te richten. Vooral niet als het móet. Dus dan maar een straatscene die wat meer in m’n eigen straatje past. Letterlijk en figuurlijk ;-)…