Roze… Als er één kleur die ik best behoorlijk lelijk vind, is het roze wel. Ik vind het te zoet, te braaf. Het is zo’n nietszeggende tussenkleur. Rood vind ik wel mooi, paars en lila ook. Maar roze… Het staat me ook niet, vind ik zelf. Geel trouwens ook niet. Maar geel was niet het thema van afgelopen week. Roze wel. Tja, we moeten het er maar mee doen.

Eerst al het idee opgevat om een bosje roze rozen te gaan kopen en daar iets mee te doen, maarja… ik was weer te laat. Een projectgenootje, dezelfde die me bij het motorthema ook al voor was, had aan het begin van de week al een roos in beeld gebracht. Weliswaar op een totaal andere manier dan ik dat van plan was, maar toch. Achteraf vond ik het ook weer niet zó heel erg, want dan had ik die roze rozen nog de nodige dagen in m’n huis moeten tolereren (meteen weggooien is ook zo zonde) en zoals inmiddels al best duidelijk is, heb ik niet zo heel veel (lees: niks) met die kleur ;-).
Ook nog even gedacht om het over een heel andere boeg te gooien en iets met zangeres Pink of de band Pink Floyd te doen. Maarja… helaas heb ik niet de contacten om even een fotoshootje met een van hen te regelen en om nou gewoon een cd-hoesje te gaan fotograferen. Hmmm… Nee, een beetje meer uitdaging mag wel, dus dan toch maar iets anders bedenken.

Er is hier in huize Heusschen ooit een tijdperk geweest dat er één kamer zo’n beetje volledig roze was; die van m’n dochter. Zij houdt nu vooral van zwart, nog meer zwart en dat dan gecombineerd met zwart (okay en af en toe een beetje wit ;-) ), maar aangezien ze niet zo van het opruimerige type is, vermoedde ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat ze vast nog wel wat rozigs op d’r kamer moest hebben liggen waar ik me fotografisch wel even mee uit zou moeten kunnen leven. En jawel hoor. Mezelf met de buit een avondje vermaakt in de studio met onderstaande resultaten als gevolg. En heel eerlijk gezegd – okay, ik zal het maar gewoon toegeven - vind ik het zelf, ondanks de kleur, niet eens zo heel erg lelijk geworden ;-)…