Chantal Heusschen

Vandaag hebben we weer een drukke dag voor de boeg. Om 8 uur ging de wekker weer, maar we hadden er allemaal wat moeite mee om op te staan. Dus zaten we ook iets later aan het ontbijt dan gisteren. Ach, ’t is vakantie hè?!
Daarna weer naar het station, waar we de auto op een andere plek kwijt moesten omdat de parking vol was. Toen moesten we kaartjes kopen, en daar waar er gisteren nog iemand aan het loket zat, zat er nu niemand en moesten we deze keer de juiste kaartjes uit een machine zien te toveren. We dachten dat het gelukt was, maar op een of andere manier werkten de kinderkaartjes niet en omdat er niemand was om om hulp te vragen, hebben we de kids toen maar door de poortjes laten kruipen. Oei… ;-). In de trein probeerden we aan de conducteur (dit is overigens de enige keer geweest dat we tijdens onze treinreizen een conducteur tegen kwamen) te vragen hoe het zat, maar hij verstond geen Engels (zei hij tenminste) en reageerde enorm onverschillig. Hij hielp ons niet, maar gaf ook geen boete voor zwartrijden ofzo. Intussen hadden we zelf al uitgevonden wat het probleem was en dit werd bij de infobalie op Gare de l’Est ook bevestigd: de kinderkaartjes van Mobilis waren alleen op weekenddagen geldig. Oeps!! Op de overige dagen moeten kinderen ofwel het volle pond betalen bij de Mobiliskaarten, ofwel een Paris Visite kaartje kopen (wat dan alleen weer aan een loket kan, omdat er een soort pasje bijgeleverd wordt die niet door de automaten uitgeleverd kan worden). Ze deden gelukkig niet moeilijk (we waren vast niet de eersten die deze fout maakten) en gaven ons toen kaartjes om in elk geval het perron af te komen. Aan de andere kant van de poortjes zijn we toen maar gelijk naar het loket gegaan in een poging de kaartjes om te wisselen. En warempel, het lukte!! Met een geringe bijbetaling kregen we nu de juiste kaartjes. Pfoe…

Daarna zijn we, hop, met de metro naar het Louvre gegaan. 21 Jaar geleden ben ik ooit eens in Parijs geweest en toen heb ik, ik was toen 16 jaar en totaal niet geïnteresseerd in kunst, het Louvre compleet links laten liggen. Maar deze keer wilden we ‘m toch wel van dichtbij en van binnen gaan bekijken. De rijen vielen mee en ook de prijs was wel te doen (€ 9,= pp en de kids waren gratis), dus wij naar binnen. Uiteraard hebben we de Mona Lisa opgezocht (tja, wat zal ik ervan zeggen ;-) ?!) en ook de Venus van Milo  en de Nikè van Samothrake hebben we gezien. Marijn wilde graag naar de Egyptische afdeling, maar hij had pech want die was gesloten. Verder hebben we daar lekker een tijd rondgedwaald en heb ik me vooral vergaapt aan het gebouw zelf. Eerlijk gezegd maakte dat meer indruk op me dan de talloze schilderijen en beelden die me toch niet zo heel erg veel zeiden. ’t Was al over tweeën toen we besloten dat het mooi geweest was in het Louvre. Je kunt daar uren rond blijven dwalen, maar we hadden nog meer op het programma van die dag. We zijn toen via de jardin des Tuileries, waar we bij ’n paviljoen nog wat frisdrank hebben gehaald dat wij bij de vijver hebben opgedronken, naar de Place de la Concorde en de Champs Elysées gelopen. Daar wat rondgestruind en per toeval nog op een Citroënwinkel gestuit, waar een paar gave wagens mooi stonden te zijn. Ook hebben we daar nog een miniatuur Berlingo en een Berlingosleutelhanger gekocht (en heeft Bert er een paar dagen later ook nog een Berlino t-shirt op de kop getikt; drie keer raden in wat voor ’n auto wij rondrijden).
Toen verder naar de Arc de Triomphe gelopen, waar we het enorm drukke Place Charles de Gaulle via een ondergrondse tunnel zijn overgestoken. Daar besloten we dat we eigenlijk ook wel naar boven wilden, dus heeft Bert toegangskaartjes gekocht en zijn we via de trapjes naar de top gegaan. Een mooi uitzicht heb je daar op alle omringende straatjes en over heel Parijs. Het was helder, half bewolkt weer, dus je zag alles uitstekend. Uiteraard heb ik me daar flink uitgeleefd met m’n camera.

Eenmaal weer beneden zijn we de metro weer ingedoken om door te reizen naar la Défense om daar de Grande Arche van dichtbij te gaan bekijken. Indrukwekkend en strak gebouw met dito architectuur eromheen. Daar zou ik me best een middagje kunnen vermaken samen met vriendje 40D ;-).
Aangezien we intussen flinke honger hadden (we waren de lunch ‘vergeten’), zijn we bij het grote winkelcentrum de McDonalds maar weer ingedoken. Tja, je moet iets hè ;-) ?!
Daarna via de diverse metrolijnen weer terug naar het station, waar we om 19 uur op de trein stapten en ’n kleine 3 kwartier later weer in onze oase van rust terecht kwamen. Wederom was het een heerlijke en intense dag.
Morgen ’n dagje géén Parijs, maar Disneyland… We gaan dan naar de Walt Disney Studios.