Chantal Heusschen

Het is al weer even geleden dat ik iets heb geschreven op mijn blog. Misschien dat dat de illusie heeft gewekt dat mijn activiteiten op fotografiegebied zo’n beetje stil hebben gelegen, maar niets is minder waar. Sterker nog, ik ben druk bezig geweest met vanalles en heb juist daarom weinig tijd gehad om te schrijven. Maar dat ga ik nu allemaal inhalen ;-).

Laat ik beginnen met mijn ‘avontuur’ van gisteren. Samen met vriendin en collega-fotograaf Anki (http://arit.exto.nl) ben ik naar onze zuiderburen getrokken om daar voor de eerste keer te gaan ‘urbexen’. Urbex ofwel ‘urban exploration’ komt er kort door de bocht op neer dat je naar oude, vervallen locaties gaat om daar te gaan rondsnuffelen en fotograferen. En dat onder het motto ‘leaving nothing but footprints, taking nothing but pictures’. Tot aan gisterochtend waren we er eigenlijk nog niet helemaal uit waar we nou precies naartoe wilden. We hadden een heel lijstje met mogelijke locaties, maar we wilden niet al te veel risico nemen; sommige van die locaties zijn namelijk niet zomaar vrij in te lopen (waarbij je dus de kans loopt door een bewaker in de nek gegrepen te worden) en bovendien zagen we het ook niet zitten om door een of andere verrotte etagevloer 6 meter naar beneden te kletsen. Dus uiteindelijk gekozen voor een relatief openbaar en veilige plek: Montzen-Gare; een oud en verlaten treinstation, net over de grens in Wallonië.

Rond ’n uur of 11 reden we Montzen binnen en zagen ook al gelijk de plek waar we wezen moesten; een groot en enigszins vervallen stationsgebouw annex loods, waar bordjes ‘à vendre’ op stonden. Ik herkende het van wat ik op Google Maps gezien had. De auto ergens weggezet en richting het gebouw gelopen. Maarja… waar moet je daar naar binnen? D’r waren her en der wel ruitjes ingeslagen, maar om via zo’n gat naar binnen te sneaken leek ons toch niet echt de manier waarop wij dit wilden doen. Toen maar even verder gezocht tot we uiteindelijk een deur vonden die openstond en waar we doorheen konden. Achteraf bleek dat gezoek helemaal niet nodig, want een kant van het stationsgebouw, de kant waar de treinen vroeger naar binnen kwamen, was natuurlijk gewoon helemaal open ;-). Afijn, we liepen daar wat rond, maar toch niet helemaal op ons gemakje. Constant hoorden we allerlei geluiden; ijs dat met grof geweld van het dak af rolde, deuren die door de tocht keihard dichtklapten. En bovendien zagen we achterin op een van de perrons een auto staan, dus we waren niet alleen. Toen we op ’n gegeven moment een soort blikken stemgeluid hoorden, hadden we het even helemaal niet meer. We drukten ons voor de zekerheid toch maar even tegen een muur aan om maar niet te veel op te vallen (net of we dat al niet deden toen we rond het gebouw aan het scharrelen waren). Gelukkig zagen we dat het geen enge bewaker ofzo was, maar een auto op de openbare weg, die oud ijzer aan het verzamelen was en dat via een megafoon aan het omroepen was. We konden weer even ontspannen.

Tot er ineens een man voor het raampje stond van de ruimte waar we ons op dat moment in begaven. Betrapt!! Of toch niet?? Want het bleek gewoon een collega-fotograaf te zijn die het daar ook eens kwam bekijken. Pfoe… Buiten op het perron een tijdje met de man staan kletsen; hij bleek uit München te komen, en een week door België aan het trekken te zijn om met zijn analoge panoramacamera mooie locaties vast te leggen. Mazzelaar!! Terwijl we daar stonden te praten, kwam de auto die in de verte stond ineens onze kant op gereden. Ojee, geen goed nieuws… Maar ook dat viel weer mee. Een van de mannen, die daar in een van de ruimtes aan het werk waren, reed voorbij, groette ons vriendelijk en liet ons verder gewoon onze gang gaan. Éindelijk konden we ontspannen en ons richten op fotograferen…

En dat deden we toen dus ook. Lekker rondgesnuffeld bij de treintjes, op het spoor en in de ruimtes van het gebouw. Groothoekfoto’s gemaakt, met als doel er hdr’s van te maken. Maar natuurlijk ook gezocht naar mooie details om die soms op wat abstracte wijze op de censor te vangen.

De nodige uren later, onze Duitse vriend was inmiddels vertrokken en ook een andere fotograaf die daar een tijdje rondgescharreld heeft was al weer weg, waren we wel zo’n beetje klaar daar. We waren inmiddels ook aardig verkleumd, want ondanks dat het zonnetje heerlijk scheen, was het erg koud; vooral in de tochtige ruimtes. In de auto hebben we even op zitten warmen, om vervolgens weer naar Nederland te rijden. Daar zijn we nog even langs Chateau St. Gerlach gereden en heeft Anki me laten zien waar het door architect Hundertwasser ontworpen Ronald McDonald huis ligt. Ook nog even gezellig een bakkie warme chocomelk gedronken met een heerlijke apfelstrudel erbij en voor we ’t in de gaten hadden was het alweer 5 uur. Terug richting Anki’s huis (midden in de spits en dat merkten we op de weg ook!!), waar ik m’n eigen auto weer pakte en weer terug naar Eindhoven reed. Moe maar zeer voldaan stapte ik rond ’n uur of 7 m’n huisje binnen.

Ondanks dat ik er behoorlijk doorheen zat, kon ik het natuurlijk toch niet laten om even een blik te werpen op de vangst. En die ziet er op het eerste gezien prima uit. Het echte nabewerken komt nog, maar ‘k heb toch alvast een fotootje door Photomatix en Photoshop heengehaald om een indruk te geven van de locatie. De andere resultaten laat ik binnenkort zien; hier in m’n blog of zelfs in een eigen map op de website…

Over mijn andere fotografische wederwaardigheden zal ik deze keer kort en krachtig zijn. De jaarlijkse expositie van Fotogroep Best komt er weer aan (op 27 en 28 maart in Zalencentrum Prinsenhof in Best; kijk voor meer informatie op www.fotogroepbest.nl ) en ik ben bijna klaar met het uitzoeken van de foto’s die ik daar ga hangen. Verder heb ik weer een dagje les gehad op de Fotovakschool en zijn we van start gegaan met de Photoshop module. Ter voorbereiding daarvan moesten we vast wat gaan oefenen met hdr en panorama en daarvoor heb ik deze plaat van Kasteel Stapelen in Boxtel gemaakt. Tijdens de les zijn we vooral bezig geweest met het vrijstaand maken van objecten in foto’s.
Verder heb ik vorige week een bezoekje gebracht aan Fotogalerie Lotard in Eindhoven om natuurlijk naar de lopende expositie te gaan kijken. Maar vooral ook om mijn eerste eigen solo-expositie te gaan regelen. Van 10 februari 2011 tot 12 maart 2011 is het zo ver (2010 was al volgeboekt, dus vandaar dat het nog eventjes duurt). Wat ik dan ga hangen, weet ik nog niet. Maar ik heb ook nog even de tijd om daarover na te denken.

Verder is er nog wat gebeurd op fotografiegebied, maar daarover hou ik jullie nog even in spanning. Daar kom ik na het weekend op terug...