Chantal Heusschen

Het is al weer even geleden dat ik een blogberichtje heb geschreven, dus ik zal jullie weer eens bijpraten.

Ruim 3 weken geleden zou op de Fotovakschool de nieuwe module van start gaan, maar helaas was de nieuwe docent ziek, werd de les uitgesteld en werd er vervolgens het een en ander geswitcht wat leraar betreft. Maar afgelopen woensdag begonnen we dan eindelijk, onder de bezielende leiding van fotograaf Bjorn Staps, met de studiomodule. Na het maken van een voorstelrondje - wij kennen elkaar natuurlijk al vrij aardig, maar de docent had uiteraard nog geen enkel benul wie wij waren en wat onze fotografische ambities zijn – zijn we begonnen met het doornemen van het programma van deze module; direct gevolgd door een stuk theorie. Wat is goede fotografie? Een leuke discussie hierover gehad en voorbeelden gezien waarbij wij moesten beredeneren of het al dan geen goede foto’s waren. Verrassend, moet ik zeggen. Een goede foto is namelijk niet per definitie een mooie foto. En vice versa. Het hangt grotendeels af van het doel van de foto. Wat is de functie, waarvoor is de foto bedoeld? Een prachtige portretfoto kan goed zijn voor aan de muur, maar wordt afgekeurd voor op je paspoort omdat hij niet aan de daarvoor gestelde eisen voldoet. Een familieportret hoeft totaal geen indruk te maken op een willekeurig persoon, maar als degene die het portret aan de muur gaat hangen er enorm verguld mee is, is ie dus goed.
Verder spelen vragen als ‘wat wil de fotograaf duidelijk maken’ een rol. Kloppen de vormgevingsaspecten met wat de fotograaf wil vertellen? Een serie van fotograaf Hans van der Meer werd hierbij onder andere als voorbeeld gebruikt. Een serie die in eerste instantie niet echt veel indruk op ons maakte, maar dat wel begon te doen toen we doorkregen wat de fotograaf wilde vertellen met zijn op het eerste gezicht vrij saaie en haast amateuristisch gemaakte foto’s. Het bleven in mijn ogen lelijke foto’s, maar ze klopten wel met de boodschap. Intrigerend!

Kort door de bocht komt het erop neer dat het de vorm, inhoud, functie/opdracht en context zijn die bepalen of een foto goed is. En dus niet zo zeer of ie visueel aantrekkelijk is en/of de willekeurige kijker ‘iets’ doet. Een ware eye opener wat mij betreft.

’s Middags zijn we aan de slag gegaan met de praktijk en zijn we de studio ingegaan. In groepjes van 3 zijn we gaan experimenteren met licht, poses, regisseren en hebben we elkaar op de foto gezet. Om te beginnen met alleen een softbox als lichtbron, vervolgens met alleen een standaard reflector en tot slot ook nog met een softbox plus reflectiescherm. Totaal andere resultaten krijg je daarmee en dat is wel heel leuk om te ondervinden.

Verder hebben we de nieuwe module opdracht besproken: maak een serie van 3 portretten naar aanleiding van een zelfbedacht concept. Pfoe… Ik heb er letterlijk een halve nacht van wakker gelegen, maar toen de stroom ideeën op gang kwam, leek die ook haast niet meer te stoppen. Uiteindelijk heb ik 3 ideeën overgehouden, die ik alle 3 ga uitvoeren. Al is het maar als oefening voor mijzelf. Welke ik dan uiteindelijk inlever, beslis ik over een aantal weken wel, als ik eenmaal de prints voor m’n neus heb liggen. Wat mijn concepten zijn, vertel ik in de loop van de komende weken wel. Eerst goed uitwerken en er daadwerkelijk wat mee doen ;-). Over anderhalve week moet het plan van aanpak in elk geval al klaar zijn, maar da’s niet zo’n punt, want daarmee ben ik al zo’n beetje klaar. Ook zijn de ‘modellen’ geregeld. Nu dus nog her en der wat inspiratie opdoen en ik kan van start gaan.

Verder heb ik wat fotografie betreft nog wel wat andere leuke dingen gedaan. Zo heb ik een aantal weken geleden een zwanger kennisje in mijn thuisstudio gehad om haar bolle buik op een bijzondere manier in beeld te brengen. Vantevoren heb ik de nodige inspiratie opgedaan op internet, dus superorigineel zijn de resultaten wellicht niet. Maar toch zijn de foto’s erg leuk geworden en was het model er erg blij mee.

Ik heb mezelf een paar weken geleden verwend met een nieuw cameraatje, namelijk de Panasonic Lumix FZ38. Een high-end compactcamera, die me ideaal lijkt bij familie-uitjes en op reis. Het is dan namelijk toch niet altijd even handig om een spiegelreflexcamera met diverse lenzen mee te sjouwen en mijn hele kleine compactcameraatje heeft in zo’n gevallen ook nét niet de mogelijkheden die ik zoek. Dus dan maar deze tussenweg. Prachtig dingetje, lekker licht, 18x optische zoom én ik kan ermee in raw fotograferen. Dat was toch wel een soort eis van me. Ik ben ‘m vorige week meteen gaan testen in…. een dierentuin. Niet echt mijn ‘normale’ werkgebied, maar wel heel leuk om eens te doen. En d’r zijn warempel nog best een paar geinige kiekjes uitgekomen. Ik heb er ook meteen enkele laten afdrukken om te zien hoe de kwaliteit dan is, en ook dat viel absoluut niet tegen.

Toen ik toch een afdrukbestelling bij Profotonet had lopen, heb ik gelijk gebruik gemaakt van een nieuwe mogelijkheid van de betreffende vakcentrale: zwart/wit foto’s op Ilford papier. En wow!! Dat ziet er even prachtig uit zeg! Niks geen zweem meer (een fenomeen dat je krijgt als je een zwart/wit foto op kleurenpapier print), maar echt heel mooi helder zwart en wit. En met mijn passie voor zwart/wit fotografie en met het oog op mijn expositie van komende februari, ben ik natuurlijk erg blij met deze mogelijkheid :-)…