Chantal Heusschen

Het 50|50-project vordert gestaag en begint heel zachtjesaan richting het eindpunt te gaan. Nouja, voor dit specifieke themaproject in elk geval, want we hebben met de groep eigenlijk al besloten er gezellig weer een nieuw project achteraan te plakken omdat het punt 1 ontzettend goed klikt tussen de deelnemers en we punt 2 allemaal heel veel fotomotivatie halen uit het op deze manier projectmatig werken. Betekent dus ook dat ik de komende tijd ook gewoon lekker verder ga met m’n blogjes, want zo blijft er natuurlijk vanalles te schrijven.

De afgelopen weken stonden de thema’s ‘rood’, ‘papier’ en ‘schoeisel’ op het programma. Je mag exact één keer raden van wie dat thema ‘papier’ af kwam ;-).
Ik heb de invulling van alle drie de thema’s een heel persoonlijk tintje gegeven, maar daar kom je zo wel achter.

Rood. Nou, da’s dus deze foto geworden. Behoorlijk rood allemaal, maar waar kijk je nou naar? Naar de inhoud van een tas. De tas waar de spulletjes in zaten die ik meenam naar mijn examen van twee weken geleden. Ik heb namelijk het afgelopen jaar een beroepsopleiding tot masseur gevolgd en zo’n opleiding moet natuurlijk afgerond worden met een examen, of in iets minder dreigende bewoording ‘eindsupervisie’. Ik was er behoorlijk nerveus voor. Dat ik kan masseren, daar was ik wel van overtuigd. Jammer genoeg is het fysiek onmogelijk dat op mezelf te testen, maar ik krijg dat in elk geval geregeld terug van de mensen die bij mij op tafel hebben gelegen. Maar deze keer moest ik van alle massagevormen die ik had geleerd – oliemassage, massage met de onderarm, dynamische massage (holistic pulsing) en energetische massage – één logisch geheel maken van een uur en dat dan afgestemd op de wensen van mijn klant/examenmodel. En dat was om allerlei redenen geen kattenpis, kan ik je vertellen. Ondanks enkele planningsfoutjes en op het laatste moment ietsie verkeerd ingeschatte acties (of juist het achterwege laten van acties) ben ik toch gewoon netjes geslaagd. En nu dan maar eens kijken of ik er beroepsmatig iets mee kan gaan doen. Mocht je interesse hebben in een massage, ter ontspanning of misschien om je rug ofzo eens lekker los te laten maken (is zo’n beetje mijn specialiteit aan het worden), dan moet je maar eens kijken op www.massagepraktijkreset.nl.

Papier. Dat was dus mijn inbreng, zoals je intussen vast al wel door had. Een mooie gelegenheid om twee vliegen in één klap te slaan, want naast het feit dat het een 50|50-thema was, ben ik ook nog altijd bezig met het fotobondmentoraat waarbij het gaat om het breken met de werkelijkheid en waarbij mijn opdracht was om van simpel A4 kopieerpapier interessante beelden te maken. Gisteravond hadden we onze laatste reguliere mentoraatavond, waarbij het nieuwe werk bekeken werd. Ik ben in dezelfde stijl gebleven als waar ik mee begonnen ben, ben alleen met weer andere vervormingen van papier aan de slag geweest. De mentor, Pieter van Leeuwen, kon er weinig anders over vertellen dan dat het er esthetisch heel goed uit zag. Precies wat ook de bedoeling was. Wellicht dat ik in de komende weken nog wat laatste dingetjes ga proberen, maar uit het werk wat ik nu heb is in elk geval wel het nodige expositiemateriaal te halen. Op 30 augustus zal er door enkele mensen die er verstand van hebben een uiteindelijke selectie worden gemaakt en krijg ik een presentatievoorstel. En dan heb ik een kleine maand de tijd om de presentatie ook daadwerkelijk in orde te maken, zodat het er vanaf 27 september netjes bij hangt als de expositie in Galerie De Verdieping in Veldhoven geopend wordt.

Schoeisel. Ik ben een vrouw, dus schoenen in overvloed ;-). ‘k Heb nog even overwogen de hele handel op een grote hoop te gooien en daar een foto van te maken, maar ik koos voor een close-up van mijn meest bijzondere ‘schoenen’, namelijk m’n KangooJump-boots. Schoenen met een soort boogvormige veer eronder waarmee je lekker kunt bouncen. Leuk om groepslessen mee te doen, maar zeker ook leuk om… de RainbowRun040 mee te rennen. En da’s precies wat ik afgelopen weekend gedaan heb en waarom ze er zo gekleurd smerig uitzien.
Wat een festijn was dat zeg!! In de eerste instantie is de run in het leven geroepen als sponsorloop voor stichting ALS. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je geen uitbundige lol mag hebben. We waren met een groep van zo’n 15 KangooJumpers (en een paar supporters) en hebben voor de loop zelf al heerlijk staan dansen en feesten op het festivalterrein. Dat je op die schoenen maar heel lastig stil kunt blijven staan, speelde natuurlijk wel een tikkie mee met onze beweeglijkheid ;-). Om 15 uur werd het startschot gelost door burgemeester Rob van Gijzel en renden we met de hele bups (in totaal 5000 deelnemers die in verschillende batches van start gingen) 5 kilometer door de Genneper Parken in Eindhoven. Nouja, rennen? Soms was het zo krap dat je niet anders kon dan er met z’n allen doorheen schuifelen. Maar dat mocht de pret niet drukken; het ging tenslotte ook helemaal niet om de prestatie of de tijd ofzo. Om de zoveel honderd meter was een post waar je met telkens weer een nieuwe kleur poeder besprenkeld en overgoten werd, zodat iedereen behoorlijk gekleurd bij de finish aan kwam. Daarna ging het feest gewoon lekker door. Veel muziek, lekker dansen, veel kleuren. Om 18 uur was het moment aangebroken waarop verteld werd dat er ruim een ton binnengehaald was voor de stichting. Super!! Meteen daarna volgde de ‘colour explosion’. Wow… Zoals je op de foto's hieronder al wel kunt zien, was het van de buitenkant spectaculair om te zien, maar om er in te staan was echt een fantastische belevenis. Alsof je in een gekleurde wolk stond. Moe maar zeer voldaan ben ik tot slot in m’n smerige kloffie, en met een paar 'gewone' schoenen, weer naar huis gefietst…

(De foto’s uit de collage hieronder zijn gemaakt door Robert, Bert, Yolanda en Mike)