Chantal Heusschen

Wat een week was dit, zeg!! Eerst wordt er boven de Oekraïne een passagiersvliegtuig uit de lucht geschoten, met 298 te betreuren doden waarvan 193 landgenoten. Vervolgens wordt m’n zoon 18 jaar en vieren we feest, want da’s toch best even een mijlpaal. Twee dagen later wordt m’n dochter 16 en gaan we gezellig met z’n viertjes naar Bobbejaanland, alwaar we de grootste lol hebben en ik en-passent ook nog even m’n eigen grenzen verleg door zelfs twee keer in de Typhoon te gaan (die snelheid van een achtbaan vind ik heerlijk, maar ik blijf het eng vinden om over de kop te gaan en te moeten vertrouwen op de middelpuntvliedende kracht en het ‘harnas’ waarin je hangt). Om een dag later met heel het land te rouwen om het MH17-gebeuren en de eerste teruggekomen lichamen te eren, die op enkele tientallen meters voorbij mijn huis rijden (maar ik zelf niet heb kunnen zien omdat ik voor ’n afspraak aan de andere kant van de stad was; vandaag kan ik echter in de herkansing).

En intussen gaat het fotograferen natuurlijk ook gewoon door. M’n boekje met de Berlijn-foto’s is eindelijk klaar en ziet er, al zeg ik het zelf, super uit. Ook heb ik nog een shoot in de studio gedaan om nog wat laatste ideetjes voor het ‘breken met de werkelijkheid’ project uit te voeren. En natuurlijk is daar ook nog het 50|50-project, waarvoor ik aan de gang moest. Deze keer kwamen de thema’s ‘gerimpeld gezicht’, ‘zomergevoel’ en ‘pasta’ voorbij. Voor dat eerste thema ben ik met m’n eigen gezicht aan de gang gegaan. Ik zal niet beweren dat ik op m’n 42^ste nog volledig rimpelloos ben, maar ‘k heb ‘t toch maar even een handje geholpen om het beeld te krijgen waar ik op uit was. Echt charmant is deze selfie niet echt, maar toe maar... alles voor een 'goeie' foto, zullen we maar zeggen ;-).
Het tweede thema stond gepland in een week dat er nauwelijks zon en/of zomergevoel te bespeuren was. Dus dan maar iets in beeld gebracht dat bij mij wel een zeker gevoel van zomer teweeg brengt: een fles vlierbloesemsiroop. Een belangrijk ingrediënt van mijn favoriete zomerdrankje ‘Hugo’ en bovendien doet het me terugverlangen naar de bergen (waar ik vooral ’s zomers te vinden ben) omdat het ook gebruikt wordt in ‘Schiwasser’, een overheerlijke dorstlesser voor na een stevige wandeling. Voor de pasta-foto ben ik de studio ingedoken met een handjevol fusilli en heb ik lekker gebruik gemaakt van de schaduwen van behoorlijk hard licht en de beperkte scherptediepte van m’n macrolensje.
En nu op naar een hopelijk wat rustiger en minder intens weekje...