Klaar met de opleiding
Zo start je met een opleiding… En zo heb je ‘m alweer afgerond.
Twee weken geleden had ik m’n laatste les van de vakopleiding aan de Fotovakschool. Die dag moest er nog een opdracht, namelijk de ‘food’ foto, worden beoordeeld. Aangezien ik wegens ziekte niet bij de les waarin die gemaakt had moeten worden aanwezig was, heb thuis in m’n kelderkamer zitten fröbelen. Beetje onwennig en niet helemaal wetend wat exact de bedoeling was, ben ik aan de gang gegaan met wat Ikea bordjes en bekertjes, een hele simpele salade, studiolicht en m’n camera. Nog even contact gehad met een klasgenoot om erachter te komen wat er tijdens de les besproken was en waar de moeilijkheden en struikelblokken eventueel zouden kunnen zitten en uiteindelijk deze foto gekozen als eindresultaat. Volgens mij een best lekker frisse foto met een aangename dof (= ‘depth of field’ = ‘scherptediepte’) waarvan je stante pede trek krijgt in een gezond hapje. Ik in elk geval wel en da’s op zich al best bijzonder ;-). Gelukkig vond docent Theo van Waas dat ook en keurde ‘m goed.
Na deze keuringsronde, en nadat er door de een en de ander wat kleine verbeterpuntjes aangepakt waren, gingen we over tot het bekijken en beoordelen van de eindportfolio’s. We moesten een verzameling maken van ongeveer 15 foto’s waarop we het meest trots waren. Viel nog niet mee, want je wordt ineens heel erg, misschien zelfs een tikkie overdreven, kritisch op je eigen werk. Je ziet ineens allemaal puntjes waar voor je eigen gevoel toch nog een hoop te verbeteren valt en vraagt je ineens af of de foto’s echt wel zo sterk zijn als dat jij altijd dacht dat ze waren. Althans zo voelde ík dat ;-). Ik heb uiteindelijk, na toch wel een tijdje wikken en wegen, heel bewust gekozen voor een verzameling zwart/wit foto’s, want ondanks dat ik kleur ook heel gaaf vind en daar ook weer wat vaker mee aan de gang zou willen gaan, heb ik een enorm zwak voor zwart/wit. Ik vind dat gewoon ontzettend gaaf en voor mijn gevoel straalt een zwart/wit foto ook meer diepgang en emotie uit en brengt het een beeld terug naar de essentie. Bovendien denk ik ook dat in monochrome foto’s mijn oog en gevoel voor composities (waarvan ik overigens niet zelf heb bedacht dat ik die heb, maar dat hoor ik geregeld, dus neem ik aan dat daar best een kern van waarheid in zou kunnen zitten; ’t is in elk geval wel iets waar ik tijdens het fotograferen heel erg op let) goed tot uiting komt.
Zestien foto’s, netjes op A3-formaat en met een mooie witrand afgedrukt, zijn het uiteindelijk geworden. Zeer uiteenlopend wat betreft onderwerp en inhoud; van portretten en zwangerschapsfoto’s tot abstracte architectuur en (verhalende) sfeerimpressies.
Ondanks de diversiteit van de onderwerpen was het een mooi consistent geheel geworden en werd er erg enthousiast op gereageerd door zowel mijn klasgenoten als de docent. Deze laatste had nog wel wat kleine op- en aanmerkingen over de eindafwerking van zwart/wit foto’s in het algemeen, maar gaf zelf aan dat dat eigenlijk muggenzifterij was omdat ie de foto’s zoals ze nu gepresenteerd werden gewoon al erg goed vond.
Dat kon maar één ding betekenen: ook mijn laatste studiepunten zijn binnen en dat betekent dat ik mijzelf voortaan ‘gecertificeerd vakfotograaf’ mag noemen. Olé!!! Het papiertje zelf laat nog even op zich wachten, maar wat in het vat zit verzuurt niet, zullen we maar zeggen.
Nu zou ik theoretisch gezien door kunnen gaan om ook ‘gediplomeerd’ te worden door me te specialiseren en eerlijk gezegd heb ik dat ook nog heel even overwogen (waarschijnlijk door de emoties die met het afscheid nemen van mijn klasgenoten en de school gepaard gingen). Maar ik heb besloten om dat om verschillende redenen toch niet te doen. Het is prima zo! Nu eerst maar weer eens zorgen dat ik de lol in het fotograferen weer helemaal terug krijg en dan zie ik wel weer of ik her of der nog scholing of workshops ofzo ga volgen.
Die lol begint in elk geval al weer aardig terug te komen. Komt waarschijnlijk grotendeels door alle veren die ik de laatste tijd in m’n ehhhh… m’n achterste gestoken heb gekregen ;-). Maar ook omdat ik nu niet meer ‘moet’; niet meer voor m’n niet meer bestaande bedrijfje en nu ook niet meer voor de opleiding, waarbij ik bij sommige opdrachten toch wel een behoorlijk eind buiten m’n eigen comfortzone aan het werk moest. Ik mág weer gewoon en dat geeft een boel lucht. Heerlijk voelt dat!! Zo heerlijk, dat ik barst van de ideeën en zelfs voor m’n aankomende verjaardag maar weer fotogerelateerde dingetjes heb gevraagd. Nu er nog mee aan de slag, maar dat gaat wel goedkomen. Ik voel het ;-)…
Intussen loopt m’n expositie ook nog steeds, dus als je nog niet bent geweest en toch wel benieuwd bent hoe mijn serie ‘opdat wij nooit vergeten’ er life uitziet, dan ben je tot en met 12 maart a.s. nog van harte welkom bij Fotogalerie Lotard aan het Schenkpad 10 in Eindhoven. Op donderdag, vrijdag en zaterdag van 14.30 tot 17.00 uur is het geopend. Volgens de bezoekers die tot nu toe geweest zijn, is het erg de moeite waard :-)!! Hen wil ik in elk geval (nogmaals) bedanken voor de belangstelling!
Intussen komt de tentoonstelling van Fotogroep Best er ook alweer met rasse schreden aan; in het weekend van 2 en 3 april is het zover. In dat kader heb ik gisteravond mijn 6 kandidaten bij de forumavond van de fotogroep getoond en laten bespreken. Ik verklap nog niet welke foto’s het gaan worden, maar ik kan je verzekeren dat het van een totaal ander pluimage is dan de foto’s waar ik de voorgaande jaren mee geëxposeerd heb. Ik ben er de afgelopen anderhalf jaar tijdens de opleiding zo aan gewend geraakt uit m’n comfortzone te moeten stappen, dat ik dat hiermee ook maar eens ga proberen. Wie weet bevalt het wel…