Van de ene expositie in de andere
Máándenlang leefde ik er naartoe. Was druk met de voorbereidingen: foto’s uitzoeken en perfectioneren, bedenken op wat voor manier ik ze wilde gaan presenteren, nadenken en keuzes maken over het formaat, af (laten) drukken, nog een keer de selectie doorlopen en wat wijzigingen aanbrengen, extra prints bestellen, op foam verlijmen, op maat snijden, ophangsysteempje bedenken en aanbrengen, het spul netjes ophangen in de galerieruimte, familie en bekenden op de hoogte brengen van en uitnodigen voor de expositie, meldingen maken op de diverse social media sites én natuurlijk op deze website.
En dan is het ineens zover. Van 10 februari tot en met 12 maart jl. was mijn serie ‘Opdat wij nooit vergeten’ te zien in Fotogalerie Lotard in Eindhoven. En dat was toch best wel spannend want het was dan weliswaar niet de eerste keer dat mijn foto’s op ’n tentoonstelling te zien waren, het was wel de eerste keer dat het alleen om míjn foto’s draaide. Zouden er wel mensen op af komen? En hoe zouden ze het vinden? Zijn de foto’s wel spannend genoeg? Passen ze wel in zo’n kleinschalige galerie die zich voornamelijk op experimentele fotografie richt?
Ik ben geregeld met familie en bekenden meegegaan om hen te ‘begeleiden’ en van wat achtergrondinformatie te voorzien. Leuk om dan rechtstreeks te horen wat men ervan vond. Ook kreeg ik op die momenten van galeriehoudster Charlotte te horen dat er tussendoor best wel aardig wat bezoekers waren geweest en dat de reacties eigenlijk alleen maar heel positief waren. Iedereen scheen behoorlijk onder de indruk te zijn van de pakkende sfeer van de foto’s en dat is natuurlijk erg fijn, want zo had ik het ook bedoeld ;-).
Wel kreeg ik vragen over het formaat van de foto’s. De galerie bestaat uit twee ruimtes: een halletje en een kamer. In het halletje had ik mijn persoonlijke favorieten in redelijk groot formaat opgehangen. In de kamer daarentegen had ik het formaat van de foto’s vrij bescheiden gehouden. Deels omdat de kijker dan uitgenodigd wordt dichter bij de foto te komen om ‘m goed te bekijken, deels omdat ik op die manier wat meer foto’s van de serie op kon hangen zonder dat het een al te erge ratjetoe zou worden. En vooruit… Ook deels omdat dit de eerste keer was, ik niet zo goed wist wat ik kon verwachten en ik het mezelf niet te duur (afdrukken) en te moeilijk (opplakken) wilde maken ;-). Dus ik kan me zo voorstellen dat ik bij een eventuele volgende solo-expositie weer hele andere keuzes maak wat dat betreft.
Ook werd er verschillend gereageerd op een wat abstractere foto die we op z’n kop hadden opgehangen. Mensen willen toch weten waar ze naar kijken en telkens vertelden we dan wat het was en ook dat ie ondersteboven hing. Hadden we misschien beter niet kunnen doen. Wel op z’n kop hangen (want zo kwam ie compositorisch interessanter uit), maar niet vertellen dat ie van origine andersom hoorde ;-).
Verder kreeg ik ook een opmerking over de galerie zelf. Die betreffende persoon vond dat mijn werk niet echt tot z’n recht kwam in de met hout en kurk beklede ruimte. Tja, het blijft een ‘fotogalerie in huislijke sfeer’ voor experimenteel amateurwerk, uitgebaat door een hele vriendelijke en gastvrije vrouw die zelf ook heel fanatiek met fotografie bezig is en deze galerie puur voor de hobby houdt. Bovendien vond ik het persoonlijk al lang heel erg gaaf om tegen een leuke prijs mijn foto’s ergens op te kunnen en mogen hangen. En ja, een ‘echte’ (wat is echt?? Ik vond dit al aardig ‘echt’) galerie ziet er misschien veel strakker, frisser en professioneler uit, maar probeer daar maar eens tussen te komen. En dan heb ik het nog niet eens over de kosten die daar mee gepaard gaan. Die nemen echt geen genoegen met een op foam verlijmd Profotonetprintje ;-). Nee, ik vond het uitstekend zo. Het hing netjes op, ’t zag er prima uit; ‘k was er alles bij elkaar toch best behoorlijk trots op :-).
Op de laatste dag, meteen na sluitingstijd, heb ik alle foto’s weer van de muur afgehaald en mee naar huis genomen en daar liggen ze nu nog, want verkocht zijn ze niet. Had ik ook niet echt verwacht, want ’t zijn ook niet echt foto’s die je gezellig boven je bankstel in de woonkamer hangt ;-). Al met al is het voor mij een hele succesvolle expositie geweest en wil ik bij deze alle bezoekers hartelijk bedanken voor hun belangstelling!!! En Charlotte natuurlijk veel dank voor de samenwerking en je gastvrijheid!!
Ik begreep overigens van een vriendin dat er diverse reacties hier in m’n gastenboek waren geschreven (onder andere eentje van haar), maar daar moet iets mis mee zijn gegaan. Ik heb er in elk geval geen enkele melding van gekregen en ook heb ik ze helaas dus niet kunnen lezen. Dus mocht je daar toevallig naar aanleiding van de expositie een berichtje in hebben achtergelaten, schroom dan niet om dat nogmaals te doen!! Hopelijk gaat het nu dan wel goed…
Afijn, solo-expositie nummer 1 is nu een feit! En het beviel me prima, dus hopelijk volgen er in de toekomst meer. Maar eerst is de groepsexpositie van Fotogroep Best aan de beurt. Deze vindt plaats in het weekend van 2 en 3 april 2011. Op zaterdag ben je van 12 tot 22 uur van harte welkom in Zalencentrum Prinsenhof aan de Hoofdstraat 43 in Best (op het pleintje naast het tapijtcentrum). En op zondag is de tentoonstelling geopend van 10 tot 17 uur. Komt dat zien, komt dat zien!! Er komen van mij in elk geval 6 werken te hangen die weer van een totaal ander kaliber zijn dan wat er voorheen van mij bij exposities heeft gehangen. Verandering van spijs doet eten, zullen we maar zeggen…
--------------------------