28/52

 

Tja, wat zal ik ervan zeggen?? Ik ben 40 jaar, net 20 kilo afgevallen, voel me éindelijk super in m’n vel én in m’n hoofd zitten, blaak in tegenstelling tot voorheen van het zelfvertrouwen en dan heb je wel eens van die gekke momenten, waarop je soortement van overvallen wordt door door de ogen van je directe omgeving idiote ideeën, waarbij je ook wilt laten zíen dat je je goed en prettig voelt. Nou okay, laat ik niet generaliseren… dan heb ík zo’n maffe momenten waarop ik denk ‘wat kan mij het ook eigenlijk schelen; ik dóe het gewoon’. Dat geldt in het kader van dit blogje voor twee zaken, om precies te zijn ;-).

Zo heb ik, na jarenlang wikken, wegen, twijfelen en heroverwegen, afgelopen weekend de knoop doorgehakt om dan toch éindelijk eens die lang naar uitgekeken tatoeage te laten zetten. Het is na de nodige overpeinzingen en gestruin over internet voor het opdoen van inspiratie, een wat abstracte, grafische, tribalachtige versie van het hoofd van de Hindugod Ganesha op de zijkant van m’n schouderblad geworden. Vraag me niet waarom juist die, want ik kan het je niet in woorden uitleggen. Maar hou het er maar op dat ik daar wat mee heb. Met olifanten in het algemeen en met Ganesha in het bijzonder. Heeft vast wat te maken met mijn vroegere reis naar India en Nepal en de liefde die ik nog altijd voor die landen en die cultuur voel. En met de symbolische waarde die aan olifanten en Ganesha hangt. Hoe dan ook, ik voelde meteen dat dít de afbeelding was waarmee ik mijn ‘nieuwe ik’ wilde vieren en die ik tot m’n dood aan toe op m’n lichaam wilde hebben. En om maar vast een vraag te beantwoorden die ik de afgelopen week al diverse keren gesteld heb gekregen: nee, ik heb de tattoo niet zelf ontworpen ('k ben niet voor niks gaan fotograferen; tekenen kan ik voor geen meter ;-) ), maar ‘k heb ‘m wel zelf op internet ontdekt en ben er bovendien zelf verliefd op geworden.
Afgelopen maandag heb ik de stoute schoenen aangetrokken en contact opgenomen met de plaatselijke tattooshop in Veldhoven. ’s Middags ben ik gelijk een kijkje wezen nemen en hebben we wat dingen doorgesproken en tot m’n verrassing kon ik ’s avonds al meteen terecht om het plaatje erop te laten zetten. Gelukkig maar, want zo hoefde ik me niet al te lang nerveus te gaan zitten maken. Ik moet eerlijk zeggen, voor een prettig gevoel hoef je je niet te laten tatoeëren; daarvoor kun je beter andere dingen doen ;-). Maar toch viel het me behoorlijk mee! Het meest pijnlijke moment was een uurtje nadat ie erop was gezet; de huid op m’n schouderblad voelde aan als één grote schurende, brandende plek.  Maar gelukkig was dat rottige gevoel een tijdje later weer verdwenen en kon ik gewoon gaan genieten van mijn nieuwe aanwinst…

Een ander gek momentje was toen ik onderstaande foto maakte ;-). Achja… welk cliché zal ik er eens voor gebruiken? “Het leven begint bij 40” of “Hoe ouder hoe gekker”?? Enjoy!! En vind je ‘m wellicht te pikant, suggestief of aanstootgevend, dan negeer ‘m maar gewoon en kom volgende week weer kijken naar m’n nieuwe blogje; ‘k zal bij deze beloven er dan iets kuisers op te plaatsen ;-)… xC.