30/52
De mensen die mij een beetje volgen op Facebook, hebben al kunnen lezen dat ik weer wilde plannen heb op fotografiegebied. Het heeft een beetje op een laag pitje gestaan, maar daar gaat verandering in komen. Ik heb er namelijk weer ontzettend veel zin in! Zo heb op dat al eerder genoemde Facebook een eigen pagina aangemaakt die volledig gericht zal zijn op mijn fotografische uitspattingen; een soort verlengstuk van deze site dus eigenlijk. ‘Fine Art Photography by Chantal Heusschen’ heet het en het is te vinden via de url http://www.facebook.com/ChantalHeusschenFoto. Verder heb ik m’n studiospullen tevoorschijn gehaald en een (semi) vast plekje in de kelderkamer gegeven, zodat ik er ook meteen mee aan de slag kan als ik die behoefte voel. Ook blijf ik natuurlijk fanatiek bezig met dit 52 weken project en bovendien ga ik in het nieuwe jaar met een nieuw projectje van start (geïnitieerd door mijn goede vriend Rob van der Pijll; ja Rob, nu is het gepubliceerd, dus nu móeten we wel ;-) ). En als klap op de vuurpijl heb ik ook een concept bedacht waar ik wat mee wil gaan doen. Omdat ik nog in een fase zit dat ik er handen en voeten aan moet gaan geven, ga ik er nog niet te veel over vertellen. Wat ik wel kwijt wil is dat het een project voor langere tijd gaat worden en dat het behoorlijk wat van m’n creativiteit zal gaan vergen. Eigenlijk zou het het mooiste zijn als ik een mentor zou hebben die me in dit proces zou kunnen begeleiden, maar daar moet ik nog eens m’n licht voor op steken. Mocht iemand namen weten en/of suggesties hebben in die richting, dan hou ik me aanbevolen;-)…
Waar ik wel wat over kan en wil vertellen, is een project waar ik vorig jaar mee bezig ben geweest en wat ik destijds heel vaag heb gehouden. Enerzijds omdat het érg persoonlijk en intiem was en ik het op dat moment soort van ‘eng’ vond om het met de hele wereld te delen. Anderzijds omdat de betreffende foto’s in diverse expositieruimtes zouden gaan hangen en ik het niet echt kies vond om ze, terwijl ze op andere plaatsen life te bewonderen waren, ook al uitgebreid op m’n website te etaleren. Maar aangezien mijn ‘kindjes’ bijna weer naar huis komen (na in het voorjaar de nodige maanden in galerie De Verdieping in Veldhoven en in het najaar evenzo lang bij de Kunstbalie in Tilburg te hebben gehangen) en het hele verhaal lang genoeg bij mezelf heeft kunnen indalen, mag het onderhand wel een keer ter sprake komen hier. Lekker abstract allemaal hè ;-)?!
Goed, ik zal wat concreter worden; het gaat dus over het ‘Twilight’ project waar ik vorige winter aan meegedaan heb. Ik ben toen, samen met een 30-tal andere leden van de regionale Fotobond afdeling, onder leiding van mentor Jan Kok gaan werken aan een serie foto’s die binnen het thema ‘in and around the twilight zone’ viel. Toen ik de oproep via de mail binnen kreeg had ik meteen het gevoel dat dit wel een thema was waar ik wel wat mee zou kunnen. ‘k Heb me dus onmiddellijk aangemeld en mocht vervolgens ook acte de présence komen geven tijdens de mentoravonden. Nadat er allerlei vage ideeën in me opkwamen, heb ik er uiteindelijk voor gekozen om het heel dicht bij mezelf te zoeken en de dagelijkse overgang van licht naar donker, wat twilight/schemering in feite toch gewoon is, te vertalen naar de jaarlijkse periode dat het steeds donkerder wordt. En naar de vraag wat die periode met mij doet. Met dat gegeven ben ik aan de slag gegaan en daar is de onderstaande serie uit voortgekomen. ‘Twilight in my mind’ heb ik ‘m genoemd. Het zijn drie losse foto’s die tegen elkaar aan op een dibond paneel van 20x60 cm verlijmd zijn, afgewerkt met een matte lamineerlaag. Vrij klein dus; dat was een bewuste keuze omdat dat het intieme van het onderwerp versterkt. Tegen elkaar aan omdat de ene emotie ook haast naadloos in de andere overloopt.
De tekst die mijn serie begeleidde wil ik jullie uiteraard ook niet onthouden, zodat je iets meer inzicht krijgt in wat ik met de foto’s wilde zeggen. Laat ik er tot slot ter ‘geruststelling’ nog bij melden dat ik op dit moment, ondanks dat we weer midden in diezelfde donkere periode zitten, ontzettend lekker in m’n vel zit en dat dit hele ‘twilight zone gevoel’ dit jaar aan me voorbij lijkt te gaan… xC.
‘Twilight in my mind’
De ‘twilight zone’, de schemer, is het dagelijkse overgangsgebied tussen licht en donker. Dit kun je ook vertalen naar het overgangsgebied van zomer naar winter; de periode dat alles grauw en grijs wordt, dat het licht steeds meer verdwijnt en het steeds donkerder wordt. En vice versa. Wat doet dit met mij? Hoe voel ik mij in die periode? Dat wilde ik graag uitbeelden. De somberheid, de lusteloosheid, de desinteresse, de prikkelbaarheid, de vermoeidheid, het afsluiten van de buitenwereld en vooral ook het verlangen naar licht.
