Chantal Heusschen

Fotovakschool - Assessment Lokatiefotografie - Reportage

Gisteren moest er weer acte de présence gegeven worden op de Fotovakschool en was het weer ‘bijltjesdag’. Tijd om de reportages te laten beoordelen. En om er dus achter te komen of deze door mij op voorhand gevreesde tak van fotografie misschien dan tóch iets voor mij zou kunnen zijn.

Om 9 uur begonnen we meteen met het assessment en mijn reportage/

Lees meer >> | 5429 keer bekeken

Kamp Vught

Benieuwd naar de fotoresultaten van mijn bezoek aan Nationaal Monument Kamp Vught? Neem dan een kijkje in de nieuwe map Kamp Vught . Daar vind je een sfeerimpressie van het voormalige SS-concentratiekamp...

Lees meer >> | 3187 keer bekeken

Voetrijk en Kamp Vught

Zoals ik vorige week al schreef, zit het volgende assessment op de Fotovakschool er weer aan te komen en moeten we volgende week een netjes gepresenteerde reportage van een zelf uitgekozen onderwerp inleveren. Ik ben voor dit doel bij Pedicurepraktijk Voetrijk in Eindhoven wezen fotograferen. Eigenaresse Margriet ken ik al een heel tijdje en toen ik haar vroeg of zij mee zou willen werken aan de reportage, reageerde ze erg enthousiast en beloofde ook meteen om iemand te regelen die als cliënt in de stoel zou plaatsnemen.

En vorige week donderdagmiddag was het dan zo ver. De hele ochtend heb ik me toch wel een beetje zenuwachtig gevoeld, maar toen ik eenmaal bij Voetrijk arriveerde viel de nervositeit zachtjesaan van me af. Na wat testjes te hebben gedaan en m’n camera goed te hebben ingesteld, zijn we aan de gang gegaan en heb ik Margriet en haar moeder, die dus de cliënt ‘speelde’, gevraagd om net te doen of ik er niet was (wat niet meeviel in die toch niet al te overdreven grote ruimte ;-) ) en gewoon te doen wat ze normaalgesproken doen bij een pedicurebehandeling. Uiteraard hebben we sommige handelingen even wat vertraagd, zodat ik de gelegenheid kreeg om er vanuit verschillende hoeken foto’s van te maken. Ook hebben we sommige zaken juist wat versneld, want het heeft natuurlijk weinig nut om in iemands voet te blijven snijden als de foto al gemaakt is. Vooral gezien het feit, dat het hele verhaaltje van voor tot achter geënsceneerd is en de cliënt in kwestie net een paar dagen daarvoor haar echte behandeling al gehad heeft.

De sfeer was erg leuk en ontspannen, de dames voerden soms een waar toneelstukje op (waarbij het me moeite kostte om m’n camera stil te houden, omdat ik zo moest lachen) en een uur of twee later waren we wel zo’n beetje klaar. Om Margriet en haar moeder te bedanken voor hun onbaatzuchtige medewerking, heb ik ze beiden een doosje Merci gegeven, heb ik Margriet beloofd op korte termijn een CD’tje met de resultaten bij haar af te geven (die ze eventueel kan gebruiken voor haar website en/of folder) en ben ik vervolgens met een vol geheugenkaartje naar huis getogen om de ‘buit’ te bekijken. In de dagen die erop volgden ben ik flink aan de slag gegaan met het screenen en bewerken van het een en ander. En toen moest er definitief gekozen worden, want de reportage mocht maar bestaan uit zo’n 6 tot 10 foto’s. Dus dat betekende flink schrappen.

Inmiddels heb ik m’n keuze gemaakt en heb ik de uiteindelijke selectie (die ik na het assessment hier in m’n blog zal laten zien) ook af laten drukken en ik moet zeggen: het ziet er niet verkeerd uit. Vooral als je nagaat dat ik toch behoorlijk tegen deze module, reportagefotografie, heb opgezien. Nu nog een mooie manier vinden om de foto’s te presenteren en dan hoor ik komende woensdag of mijn docent het met mijn enthousiasme eens is en mij voor deze reportage m’n studiepunten zal toekennen.
Overigens heb ik uiteindelijk het vakblad ‘Podopost’ uitgekozen als ‘voorbeeldmagazine’ (en dus niet de Santé zoals ik eerder schreef; het was een last-minute beslissing van mij om het toch over een iets andere boeg te gooien) en heb ik mijn coverfoto ook in diezelfde stijl opgemaakt, zoals je hier kunt zien.

Nou zou je na het bovenstaande verhaal misschien kunnen denken dat ik wel weer genoeg heb gefotografeerd en bewerkt voor een week, maar niets is minder waar. Gisteren ben ik namelijk nogmaals aan de slag gegaan. Deze keer niet voor een opdracht voor school, maar gewoon weer eens voor de lol. Samen met klasgenootje Kristel, die dit uitstapje overigens wel heeft gebruikt voor haar module opdracht, ben ik naar Vught getogen om daar Nationaal Monument Kamp Vught te gaan bekijken en fotograferen.
Omdat we allebei van precies de andere kant van Eindhoven vandaan moesten komen, hadden we om half 11 bij de Ikea afgesproken om van daaruit samen verder te rijden. En zo gezegd, zo gedaan. Met mijn autootje, bijgestaan door mijn pas nieuwe navigatiesysteempje, zijn we vertrokken. En tot aan Vught liep het allemaal prima, maar op een of andere manier was Miep (zoals ik mijn Navigon gedoopt heb) op ’n gegeven moment de weg volledig kwijt en heeft ons ergens de bossen van Cromvoirt ingestuurd. Het voelde al niet goed, maarja… twee vrouwen in de auto en een Miep die blijft volhouden dat we toch echt dat miezerige straatje inmoeten… dat moet dan haast wel fout gaan ;-). (Achteraf bleek dat de fout al op een eerder moment was ontstaan; ik heb waarschijnlijk de verkeerde ‘POI’ aangeklikt; wel de goede naam, maar met een fout adres erbij. Lesje voor vandaag: check altijd goed of het adres wel klopt; juist bij voorgeprogrammeerde ‘Points Of Interests’ ;-). )

Na wat omzwervingen stuitten we uiteindelijk, meer per toeval dan uit wijsheid, tóch op de Lunettenlaan en vonden we onze eindbestemming. Het leek in eerste instantie enorm druk aan de volle parkeerplaats te zien. Maar waarschijnlijk was dat allemaal voor de penitentiaire inrichting die naast het nationaal monument ligt, want in het museum zelf was nauwelijks iets te doen. Wat op zich niet erg was, want dat gaf ons mooi de gelegenheid om op ons gemakje overal langs, in en doorheen te lopen. Het stukje van het oorspronkelijke SS-concentratiekamp dat nu dus als monument/museum is ingericht is niet zo heel groot, een aantal dingen waren gereconstrueerd en dus niet origineel, maar het geheel maakte toch indruk! Meer informatie over Nationaal Monument Kamp Vught kun je vinden op http://www.nmkampvught.nl .

Kristel en ik hebben zo’n twee uur rondgezworven over het terrein en flink wat foto’s gemaakt. En natuurlijk ben ik gistermiddag ook al meteen aan de slag gegaan om de foto’s te screenen en ze met behulp van Photoshop een toepasselijke sfeer mee te geven. De resultaten zullen binnenkort in een nieuw mapje op deze site te zien zijn.

Gelukkig ging de terugreis naar Eindhoven wat soepeler dan de heenweg en eenmaal terug bij Ikea, waar Kristel’s auto stond te wachten, zijn we het restaurant ingedoken om onder het genot van een hapje en een drankje even wat na te praten. De conclusie was dat het een geslaagd uitstapje was en dat het voor herhaling vatbaar is om samen op pad te gaan.

Lees meer >> | 2173 keer bekeken

Fotovakschool - Les 5 Locatiefotografie

Vandaag wordt een spannende dag. Na de nodige lessen te hebben gehad over reportagefotografie en daar ook flink mee aan het oefenen te zijn geweest, is de tijd nu aangebroken om te laten zien dat ik de competenties die voor het maken van een goede reportage nodig zijn ook daadwerkelijk in huis heb. Vanmiddag ga ik namelijk de reportage voor de module-opdracht fotograferen. Weet je nog hoe het zat? Kort door de bocht moet het een reportage worden van 6 tot 10 foto’s over een zelf gekozen onderwerp in de stijl van een vooraf uitgezocht tijdschrift. En dan dus rekening houdend met alle punten die ik een paar blogberichten geleden geschreven heb.
Ik heb ervoor gekozen om voor het blad ‘Santé’ een reportage te gaan maken bij Pedicurepraktijk Voetrijk in Eindhoven. Ik wil laten zien dat een bezoekje aan de pedicure niet alleen goed is voor het welzijn van de voeten, maar ook voor de rest van het lichaam, aangezien ik wel geloof in de theorie dat de voet een afspiegeling is van het menselijk lichaam. Bovendien kan een bezoekje aan de pedicure ook gezelligheid en ontspanning brengen. Lekker een uurtje onthaasten en een beetje bijkletsen over het dagelijks leven. Zo ervaar ik het tenminste altijd, als ik bij Margriet van Pedicurepraktijk Voetrijk in de stoel zit.

Best wel spannend zo'n shoot, maar we maken er gewoon een leuke middag van en ik ga wat fotograferen betreft gewoon op m’n gevoel af. Dan zou het in principe goed moeten kunnen komen.

Gisteren hebben we in elk geval de laatste informatie over het onderwerp ‘reportage’ naar binnen kunnen slurpen tijdens de les op de Fotovakschool. Er waren al een paar mensen drukdoende geweest met hun module opdracht en hun (voorlopige) resultaten hebben we ook al klassikaal bekeken. Verder zijn we weer Boxtel ingestuurd met de nodige opdrachten. Onze docent, Steef Croonen, had een lijstje gemaakt met 5 ‘uitdagingen’ waaruit je kon kiezen:
- Maak een kort en boeiend beeldverslag van het thema openbaar vervoer
- Visualiseer de stilte van Boxtel
- Visualiseer het thema ‘geluid’
- Maak een beeldverslag met als onderwerp ‘iconen’
- Maak een wervende coveropname van het gemeentehuis t.b.v. de gemeentegids

Na even te hebben nagedacht over welke uitdaging mij het meeste ligt, ben ik begonnen met het visualiseren van de stilte en ben daarvoor naar de kleine begraafplaats vlakbij kasteel Stapelen gelopen. Want wat past er nou beter bij stilte dan de dood? Na daar flink wat foto’s te hebben gemaakt, heb ik uiteindelijk deze foto afgedrukt en getoond.

Bij het teruglopen naar de school, bedacht ik me dat ik ook nog wel wat met dat ‘geluid’ thema wilde doen. Daarvoor ben ik naast het spoor tegenover de school gaan staan (wel netjes aan de veilige kant van het hekwerk hoor!!) en heb daar voorbijrazende treinen gefotografeerd, waarbij ik de onderstaande foto heb afgedrukt en laten beoordelen.

Nadat we allemaal weer terug op school waren, de foto’s hadden bewerkt en afgedrukt en we ons daar tegoed hadden gedaan aan onze lunch, zijn we de resultaten van die ochtend gaan bespreken. Welke foto’s springen eruit? Wat had er eventueel gedaan kunnen worden om ze nog beter te maken? Zie je het thema terug in de foto? Hoewel je bij de treinfoto misschien eerder denkt aan het thema ‘snelheid’, kon iedereen zich wel indenken dat dat flinke herrie moet hebben gegeven toen die trein voorbij raasde. Ook hielp de dynamiek goed mee om het idee van geluid te versterken. Ik kreeg de tip dat het misschien nog wel wat extremer had gekund. Misschien de volgende keer iets proberen met meetrekken (wat ik nu al wel enigszins had gedaan) én zoomen. Of iets proberen met flitsen. Goeie tips en ga ik binnenkort ook zeker eens proberen.
Over de foto van de roos kreeg ik weinig op- en aanmerkingen. Die vonden ze gewoon ijzersterk zoals ie was. Is natuurlijk erg leuk om te horen en deed me wel goed, moet ik eerlijk toegeven ;-).

Na het bespreken van de foto’s zijn we een film over de oorlogsfotograaf James Nachtwey gaan bekijken. Heel indrukwekkend!! ’t Is niet mijn ambitie om net als hij de ellende van de wereld te gaan fotograferen, maar ik vond het wel fascinerend om te horen wat zijn drijfveer was en te zien hoe hij dat aanpakt, wat het met hem doet en met wat voor ’n foto’s hij dan uiteindelijk thuis komt. Heftig hoor, maar zeer de moeite waard om je eens in te verdiepen!!

En toen zat de dag er alweer op en gingen we weer naar huis, maar niet voordat ik met klasgenoot Kristel had afgesproken om volgende week naar Nationaal Monument Kamp Vught te gaan om daar te gaan fotograferen. Ook heb ik de nodige passepartoutkartonplaten (leuk Galgjewoord ;-) ) in de auto geladen, die klasgenoot Arjan voor me had meegebracht. Kan ik binnenkort lekker aan het snijden gaan (met mijn nieuwe mes dat nog moet arriveren en waar ik dus ook nog mee moet oefenen ;-) ), want de expositie van Fotogroep Best komt ook zachtjesaan in zicht. Het laatste weekend van maart is het zover. Ik weet nog niet exact welke foto’s ik op ga hangen, maar dat het er een aantal worden die ik in Parijs heb gemaakt is al wel min of meer zeker!!

Lees meer >> | 3054 keer bekeken

Fotovakschool - Les 4 Locatiefotografie

Na een pauze van een aantal weken, was het afgelopen woensdag weer tijd voor een dagje Fotovakschool. We hadden bij de vorige les de opdracht meegekregen om een reportage te maken die met het dagelijks leven te maken heeft. Dit kun je natuurlijk heel breed zien en dat zag je ook terug in de getoonde series. Sommigen hadden geprobeerd hun eigen dag in beeld te brengen, anderen hadden zich heel specifiek op één facet uit het dagelijks leven gestort, zoals bijvoorbeeld de serie over een dame die een bosje bloemen gaat kopen. Of het beeldverslag van een bezoekje aan Safaripark De Beekse Bergen.

Ik had een reportage gemaakt over een zondagse winterwandeling van de familie Heusschen. Daarvoor zijn we een paar weken geleden met het hele gezin op een mooie zonnige, maar koude zondag de winterwitte bossen van Best ingedoken. Slee mee en gaan met die banaan. Ik had in totaal ruim 200 foto’s geschoten, waaruit uiteindelijk een selectie van zo’n 6 foto’s gemaakt moest worden die het ‘verhaal’ in beeld bracht. En laat dat laatste, het maken van keuzes, nou net de moeilijkheid zijn voor mij. ‘Kill your darlings’ heet dat; foto’s schrappen die niets extra’s toevoegen aan het verhaal, ook al zijn ze nog zo prachtig. Zoals bijvoorbeeld deze foto’s. Wel mooi (vind ik tenminste ;-) ), maar hebben de selectie om bovenstaande reden dus niet gehaald.



 

 

Afijn, uiteindelijk was het me niet gelukt om de selectie terug te brengen naar 6 foto’s, dus ik heb er wat meer neergelegd en had nog een aantal andere afdrukken achter de hand. De strekking van mijn beeldverhaal was in elk geval in één oogopslag duidelijk. Dat klinkt misschien logisch, maar er lagen ook series bij waarvan het echt niet meteen duidelijk was wat het verhaal was. De makers daarvan zijn te breed gaan denken en hebben uiteindelijk een selectie foto’s neergelegd waar je wel 3 verschillende verhalen naast en door elkaar zou kunnen zien. En laat dat nou net niet de bedoeling zijn van een reportage.

Bij het doornemen van mijn serie werd er wat geschoven en vervangen en uiteindelijk bleef de onderstaande reeks over.



 

Toch is deze serie ook bij lange na niet perfect. Ik had in eerste instantie het verhaal willen beginnen met een foto van het aantrekken van de wandelschoenen (waarvan ik ook foto’s had gemaakt) en eindigen met het drinken van een lekkere kop warme chocomelk in het plaatselijke bospaviljoen. Maar omdat het daar ontzettend druk was en we geen plekje konden vinden, heb ik die laatste foto niet kunnen maken. Daarom besloot ik ook de oorspronkelijke startfoto weg te laten en het verhaal open te laten beginnen en eindigen. Dat bleek geen probleem te zijn. Wat wel een tipje was, was om op die eerste overzichtsfoto de mensen naar me toe te laten lopen in plaats van van me af. Op die manier kom je beter het verhaal in. Logisch eigenlijk. Verder kreeg ik nog wat tips over hoe ik wat dynamiek toe had kunnen voegen aan bijvoorbeeld de foto van ‘de schreeuw’ (mijn zoon roetsjt daar van een bergje haast recht op mij af). Ik had daar wellicht een wat andere positie in kunnen nemen om vervolgens de camera mee te trekken. De bottomline was in elk geval dat het helemaal niet slecht was voor een eerste reportage.

Na het bekijken van alle gemaakte reportages hebben we het nogmaals over de assessment opdracht gehad en verder moesten we ’s middags in Boxtel een opdracht gaan doen: maak een straatportret. Ofwel, spreek een onbekende aan en vraag of je daar ter plekke een foto van hem of haar mag maken. Pfoe… als ik iets eng vind, is het dat wel ;-). Maar ik heb dit al een keer eerder moeten doen (een dik jaar geleden in Antwerpen, voor de cursus die ik op dat moment bij het CKE volgde) en het is me toen ook gelukt, dus waarom zou het nu dan problemen op moeten leveren. Dus vol goede moed het centrum van het dorp in gegaan en na even de nodige schroom weggeslikt te hebben ging ik er voor. En ik kreeg de smaak zowaar te pakken, want ik kwam met meerdere foto’s terug. Nou moet ik wel eerlijk toegeven dat het feit dat we daar met een hele groep fotografen rond aan het zwerven waren wel hielp. Zowel voor mij als voor mijn ‘slachtoffers’. Grappig was het trouwens om te merken dat het vooral de mannen waren die er geen enkel probleem mee hadden om mee te werken, terwijl vrouwen in eerste instantie liever niet op de foto wilden en je heel wat overredingskracht nodig had om ze op andere gedachten te brengen. Die eeuwige vrouwelijke onzekerheden toch ook ;-)…

Na het scoren van de foto’s gingen we weer terug naar school (de meesten waren met de auto van school naar het dorp gereden, maar twee klasgenoten en ik hebben de kans mooi aangegrepen om aan onze dagelijkse 30 minuten beweging te komen en zijn lopend heen en weer gegaan), alwaar we de foto’s hebben nabewerkt en geprint. Ik heb uiteindelijk deze twee foto’s onder handen genomen en laten zien.



 

Lees meer >> | 1760 keer bekeken

Richtlijnen voor een fotoreportage

In m’n vorige blogberichtje had ik al een handig lijstje voor degene die net als ik creatief willen fotograferen en niet alleen maar willen richten en knippen. Deze keer heb ik weer een leuk rijtje met richtlijnen voor degenen die, bijvoorbeeld tijdens die heerlijke vakantie, dat leuke familie-uitje of op dat gezellige feestje, wat meer lijn en tegelijkertijd variatie in hun ‘fotoreportage’ willen krijgen.

Een fotoreportage is het vertellen van een verhaal met meerdere foto’s. Het Amerikaanse blad Life heeft de fotoreportage in de jaren 30 van de vorige eeuw ontdekt als een sterk middel op de lezer te vertellen wat er in de wereld gebeurt. Sindsdien worden veel fotografen op pad gestuurd met de volgende acht criteria waaraan volgens de beeldredacteuren van Life een goede reportage moet voldoen. Het zijn oude regels, maar ze komen bij het maken van een fotoreportage nog steeds goed van pas.

1. Introductie of totaalbeeld
Meestal een overzichtsfoto, met de groothoek gemaakt, die een goede indruk geeft van de plaats van handeling.

2. Mediumbeeld
De aandacht is meestal op één activiteit of op één groep gericht.

3. Close-up
Eén element – iemands bezige handen of een kenmerkend detail van een gebouw bijvoorbeeld – wordt uit het geheel gelicht.

4. Interactie
Mensen die met elkaar praten of op enige andere manier met elkaar in actie zijn.

5. Portret
Meestal een sterk, close gefotografeerd hoofd van iemand in zijn of haar natuurlijke omgeving

6. Het kenmerkende
De ultieme samenvatting van die elementen die het hele verhaal in één foto vertellen; het beslissende moment. Deze foto zal meestal als de dragende, belangrijkste foto van  de serie worden gezien.

7. Serie
Een kleine serie foto’s die laat zien hoe iets in zijn werk gaat. Een foto voor, tijdens en na de handeling. Zo’n kleine serie binnen de fotoreportage geeft het verhaal vaart en zorgt voor actie.

8. Uitsmijter
De uitsmijter is meestal een foto van dichtbij die een mooi slot van de serie kan zijn.

Deze richtlijnen zijn niet alleen nuttig voor journalistieke of documentaire fotografen, maar kunnen ook uitstekend toegepast worden door hobby- en amateurfotografen die allerlei formele en informele aangelegenheden in beeld willen brengen. Ze zorgen voor een serie met grote visuele verscheidenheid. Zoals een goede journalist zorgt voor verscheidenheid in zinslengte en verhaalstructuur, en ook in de keuze van de zelfstandige naamwoorden, werkwoorden en bijvoeglijke naamwoorden, moet een fotograaf zorgen voor verschillende soorten beelden om een reportage visueel aantrekkelijk te maken. Variëren met standpunten, brandpuntsafstanden en andere fototechnieken (zie het lijstje in m’n vorige blogbericht) kunnen daarbij helpen.

Doe er je voordeel mee, zou ik zo zeggen!! Wellicht al handig mocht je morgenavond de start van een nieuw decennium op een interessante manier in beeld willen brengen. In elk geval wens ik iedereen vanaf deze plek een geweldige jaarwisseling toe!

Tot in 2010!!!

Lees meer >> | 8985 keer bekeken

Fotografie; een kwestie van het knopje indrukken??

Fotovakschool - Assessment Locatiefotografie - Licht en Kleur

Gisteren was het weer zover: de tweede ‘bijltjesdag’ bij de Fotovakschool, ofwel de beoordeling van de modereportagefoto’s, behorende bij het stukje 'licht en kleur' dat op haar beurt weer bij de module 'locatiefotografie' hoort. Volg je 't nog ;-) ??

Bij binnenkomst kwamen alle bijdragen op een grote tafel te liggen, zodat iedereen alvast een blik kon werpen op de werkstukken van de collega studenten. En nadat we een dvd hadden bekeken waarin de flitstechnieken nog eens uitgebreid uit de doeken werd gedaan (het betreffende dvd’tje was van Zoom en had ik thuis al twee keer bekeken), mochten we om de beurt onze foto’s presenteren. Spannend maar wel heel leuk, vooral ook omdat iedereen er weer een hele eigen draai aan had gegeven. Met soms hele gave en haast professionele resultaten als gevolg. En soms ook helemaal niet…

Gelukkig leken mijn resultaten over het algemeen goed in de smaak te vallen en er waren zelfs klasgenoten bij die beweerden dat mijn foto’s de mooiste waren. Nouja, zo ver zou ik zelf niet willen gaan, maar ik moet toegeven dat ik er toch wel heel erg tevreden over was. Maar dan nog is het altijd maar afwachten of anderen daar dan ook zo over denken. Mijn ervaring is inmiddels dat dat niet altijd het geval is ;-)… Maar nu dus wel!!

M’n studiepunten, 4 stuks in totaal, heb ik gelukkig dus gehaald met vooral veel complimenten voor deze pak-foto. Maar ik kreeg over een van mijn andere bijdragen (de 'blauwe' smokingfoto - zie vorige blogbericht) van de docent nog wel het tipje om volgende keer de houding van het hoofd van het model iets beter in de gaten te houden. Bij de betreffende foto had ik mijn model zijn hoofd beter iets terug kunnen laten kantelen, zodat én zijn ene oog niet achter z’n neus zou verdwijnen én z’n kaakpartij iets minder prominent in beeld zou komen. Goed punt, waar ik een volgende keer uiteraard beter op ga letten.

Na het assessment, dat tot ver in de middag duurde, hebben we een start gemaakt met het tweede deel van deze module, namelijk met reportagefotografie. Het maken van een beeldverhaal dus. Om alvast wat inspiratie op te doen en vooral om te zien hoe andere fotografen dat aanpakken, hebben we een documentaire over de fotograaf Martin Parr bekeken. Bizarre foto’s maakt hij. Totaal niet mijn smaak - ze voelen voor mij te veel aan als oververzadigde, onoverdachte kiekjes - maar het was wel heel bijzonder om te zien hoe hij z’n ‘slachtoffers’ benadert en het voor elkaar krijgt om dit soort aparte foto’s te maken. Ook was het leuk te horen wat zijn motivatie is om deze foto's op deze manier te maken.

Na de film, die wat ons betreft net een tikkie te lang duurde (we begonnen inmiddels sloom en melig te worden), hebben we wat richtlijnen besproken (lang geleden opgesteld door het Amerikaanse magazine Life, maar nog steeds zeer bruikbaar) waaraan een goede fotoreportage zou moeten voldoen. Hiermee moeten we gaan oefenen en dit komt er in de praktijk op neer dat we bij de volgende les een reportage, bestaande uit zo’n 6 foto’s, moeten inleveren met ‘het dagelijks leven’ als thema. Heel ruim dus en op vele manier in te vullen. Ook hebben we alvast de module opdracht besproken, die we op 10 februari in moeten leveren. Een reportage van 6 tot 10 foto's over een willekeurig onderwerp, gemaakt in de stijl van een bestaand magazine. Inmiddels heb ik, na een onrustige nachtrust en het maken van de nodige overwegingen, voor mezelf bedacht in welke richting ik het wil gaan zoeken. Ook ben ik alvast begonnen aan een planning, zodat de druk van deze, mij in eerste instantie niet geheel liggende, module een beetje van de ketel raakt. Wordt uiteraard weer vervolgd…

Lees meer >> | 1842 keer bekeken

Fotovakschool - Les 2 Locatiefotografie - Module opdracht

Druk, druk, druk is het geweest, de afgelopen tijd. Daarom heb ik nog niet eens tijd gehad om jullie op de hoogte te brengen van de les van vorige week. Die was weer leuk en leerzaam. We zijn vooral aan het oefenen geweest met allerlei lichtsituaties, waarbij we soms een reflectiescherm inzetten,  vaak inflitsten en creatief gebruik maakten van het onder- en overbelichten van het een en ander. Net zo lang, tot we bijna blindelings konden inschatten welke instellingen we het beste bij de diverse situaties in konden zetten. En zo hadden we weer de nodige bagage meegekregen om onze module opdracht, die woensdag ingeleverd moet worden, naar behoren uit te kunnen voeren. En die opdracht is dan ook vooral hetgene geweest waarmee ik zo druk ben geweest.

De opdracht luidde: maak een modereportage. Gebruik daarbij één model met drie verschillende outfits. Zorg bij elke outfit voor een andere lichtsituatie en een andere locatie. Drie foto’s moeten we komende woensdag dus presenteren. Minstens één daarvan moet binnen gemaakt zijn en ook moet er een portret en/of half-totaal bijzitten. In het serietje moet bij voorkeur ook een rode draad aanwezig zijn. Pfoe…

Ik heb een tijdje geleden al bij m’n broer geïnformeerd of hij het leuk zou vinden om z’n medewerking te verlenen en model te staan en en gelukkig wilde hij dat wel. In eerste instantie zouden we een paar weken geleden al aan de slag gaan, maar omdat de weersomstandigheden toen behoorlijk beroerd waren, hebben we de shoot een weekje uitgesteld tot afgelopen zondag (toen het helaas ook weer grotendeels nat en regenachtig was). Op die manier had ik even respijt en kon ik nog eens extra nadenken over hoe en waar ik het een en ander in beeld zou willen brengen. Helaas is het bij mij wel zo, dat hoe meer ik over iets kan nadenken, hoe zenuwachtiger ik word ;-). En dat was zondag, toen het dus zover was en Stefan en ik (geassisteerd door mijn echtgenoot Bert) aan de slag gingen, ook wel te merken. Vooral in het begin stond ik flink te stuntelen, liet het soms maar een beetje op z’n beloop, vertelde wel volop wat ik technisch allemaal aan het uitvreten was, maar vergat soms om m’n model (die in het dagelijks leven alles behalve een model is en dus totaal geen ervaring had en nauwelijks wist hoe ie moest gaan staan en kijken) wat meer aan te sturen. Maar hoe verder de dag vorderde, hoe beter het ons afging en stukje bij beetje begon ik (gelukkig) toch wat zekerder van mezelf te worden.

We zijn begonnen bij de Hangar. Dit wat vroeger een echte vliegtuighangar (Meerhoven, de wijk waar ik woon en waar deze hangar te vinden is, ligt namelijk op de plek waar tot een aantal jaren terug vliegveld Welschap gevestigd was) en is kortgeleden verbouwd tot een vrijetijdsaccommodatie. Daarbij zijn de oude bogen bewaard gebleven en is modern en klassiek op een prettige manier gecombineerd. Daar hebben we een tijdje vertoefd en heb ik Stefan gefotografeerd terwijl hij gekleed was in een strak en zakelijk pak.

Daarna zijn we, na een drankje te hebben genuttigd in het mooie en moderne café van de Hangar (waar we in eerste instantie ook nog wilde gaan fotograferen, maar wat bij nader inzien niet nodig bleek te zijn), naar huis gegaan om daar in mijn provisorische studiootje in m’n kelderkamer foto’s te maken van m’n model, gekleed in los overhemd met hippe stropdas.

Tot slot heeft Stefan z’n smoking aangetrokken en zijn we tijdens de schemering (het was inmiddels droog en het begon zelfs helemaal op te klaren) de straat opgegaan. Ook zijn we even het Flight Forum (het bedrijventerrein tussen Eindhoven Airport en Meerhoven) opgelopen om daar gebruik te maken van het bijzondere sfeertje dat de blauwe verlichting daar oproept.

En toen zat de shoot erop, hebben we ons tegoed gedaan aan de door assistent Bert gehaalde frietjes en toen Stefan weer naar huis was vertrokken, ben ik achter de pc gaan zitten om een eerste blik op de resultaten te werpen. En eerlijk gezegd… vond ik het helemaal niet tegenvallen ;-).

De dagen erna ben ik druk geweest met het screenen en bewerken van het een en ander. Ik heb een selectie laten afdrukken en die prints zijn inmiddels gearriveerd. Ook heb ik in de tussentijd besloten welke foto’s ik in ga leveren voor het assessment. Dat zijn de foto’s geworden die je hier op deze pagina ziet.

Waarom deze? Waar zit die rode draad dan?? In de eerste plaats loopt de (strakke en chique) kleding en bijbehorende houding/blik mooi ‘af’. Dus wat arrogant in een smoking, zakelijk in een pak en losjes en niet al te serieus in een loszittend hemd met hip stroppie (waarbij ook knipoog is gemaakt naar het ‘los willen komen uit het keurslijf van een pak’ ). Verder spelen lijnen een rol in het serietje. Bij de smoking en het pak zitten de lijnen in de achtergrond, bij de strop zitten ze in de stropdas zelf. En tot slot passen ze qua kleurstelling mooi bij elkaar: in de smokingfoto zit veel blauw, in de pakkenfoto veel groen en laten dat nou net de kleuren zijn die in de stropdas een hoofdrol spelen. Et voilá… daar is m’n rode draad!!

Verder zijn de locaties verschillend maar hebben ze toch een overeenkomst, namelijk dat het allemaal binnen een straal van heel weinig van m’n huis afligt. Ook heb ik aan de opdracht voldaan door verschillende outfits en lichtsituaties te gebruiken. Kunstlicht en directe flits bij de smoking, off-camera flits (met paraplu als ‘softbox’, flitser aangestuurd door Cactustrigger en manueel ingesteld en bovendien was de flitser daar het hoofdlicht (naast wat gedimde halogeenlampjes vanuit het plafond, die ik aan had laten staan omdat ik anders niks kon zien) en heb ik ook gebruik gemaakt van reflectiescherm om schaduwen aan de andere kant wat op te helderen) bij de stropdas, en daglicht met invulflitsje bij het pak. Ik heb bovendien minstens 1 foto binnen gemaakt (eigenlijk anderhalf, want die pakfoto is onder een soort afdakje) en ook zit er een portret bij (sterker nog, het zijn een ‘totaal’, ‘halftotaal’ en ‘ portret’ geworden). En hoppa… ook aan de opdracht is voldaan…

Nu het spul nog netjes presenteren in een paar mooie passepartoutjes en het zou haast niet meer fout kunnen gaan. In theorie tenminste ;-)… Of dat in de praktijk ook zo is, zal woensdag blijken…

Lees meer >> | 8070 keer bekeken

Huiswerk

In het kader van mijn huiswerk voor de Fotovakschool ben ik de afgelopen week zowel binnen als buiten flink aan de slag gegaan om diverse fotografietechnieken te oefenen. Hier zijn wat foto’s die ik voor de ‘slow-sync’ opdracht gemaakt heb.


 

 Ook ben ik aan de gang gegaan met het 'blauwe uurtje'. Daarvan zie je hieronder wat voorbeelden.

Lees meer >> | 2170 keer bekeken